We hebben er lang naar uit moeten kijken, opgave voor deze reis was al in december 2016, maar uiteindelijk was het dan toch zo ver. De meeste leden vertrokken vanaf vliegveld Eindhoven, enkele waren al voor gegaan met de auto. We waren met een mooie groep van 35 personen met leden van alle Bailliages. Na aankomst in Budapest meteen de bus in voor onze 1e stop voor een lunch. Iedereen had er zin in, en niet alleen in de lunch. De kok van Hétkúti Welness hotel liet ons kennismaken met de traditionele Hongaarse keuken en dat viel goed in de smaak.
Gedurende de hele week hebben we kunnen genieten van typische Hongaarse gerechten, natuurlijk ook de welbekende goulashsoep. Een pluim voor het restaurant van ons hotel het Károlyi Chateau. Hier hebben we 2 avonden genoten van mooie diners met bijpassende wijnen. Bij het diner d’adieu was zelfs een sommelier present om de wijnen toe te lichten.
Het geheel gerenoveerde Károlyi had de grandeur van vroeger tijden. Ik kon me heel goed voorstellen hoe vroeger de koetsen voorreden om de gasten van de kasteelheer tot aan de trappen van hoofdingang te brengen. En als ik van mijn kamer op de 1e verdieping naar de centrale hal liep, dan had ik soms het gevoel dat ik zomaar Sissi zou tegen komen. Helaas is dit niet gebeurd.
De vroege vogels onder ons konden genieten van wandelingen in het bijbehorende park met een klein meertje.
We hebben genoten van 7 proeverijen bij kleine wijnboeren of grote wijnhuizen. Heel bijzonder om de verschillen in deze bedrijven te zien. De kleine wijnboer die het moet doen met de mankracht die hem ter beschikking staat of het grote wijnhuis met alle moderne middelen. De verschillen in presentatie van de wijnen, de passie en overtuiging waarmee een wijnboer zijn wijnen aan prees. We hebben kennis gemaakt met typische Hongaarse druivensoorten. Maar ook de welbekende druivensoorten die je in vele landen tegen komt. Maar dan nu met de eigenheid van de Hongaarse bodem of de eigenzinnigheid van de wijnboer.
Op woensdagavond zijn we ontvangen door de wijnbroederschap Szent Donat Borrend in Csókakó. We werden aangenaam verrast door hun gastvrijheid met wijn en spijs. Een dansgroep van jongens en meisjes hebben ons de traditionele dansen getoond. Waarbij wij natuurlijk van harte mee deden. Het was een bijzonder mooie avond.
Op donderdagmorgen zijn we bij het Balaton meer geweest voor een ontmoeting met de voorzitter van Oost-Balaton, tevens de vice voorzitter van de Hongaarse federatie, Györfi Károly. Ook hier werden we door de broederschap Kelet- Balatoni Borrend gastvrij ontvangen.
De gastvrijheid van de wijnbroederschappen hebben we bijzonder gewaardeerd. Helaas waren wij de Hongaarse taal niet machtig en voor hen was het Duits of Engels niet mogelijk. Gelukkig hadden we nog de taal van muziek en dans. Deze kent iedereen.
Door de medewerking van het wijnhuis Fischer waren we ook in de gelegenheid om wijnen te kopen. Zij zorgen voor het transport naar Nederland. Op de vraag van Györfi Károly of wij de Hongaarse wijnen ook lekker vonden was het antwoord eenvoudig. Het volle laadruim van de bus! Ik denk dat we de wijnboeren aangenaam verrast hebben met onze aankopen.
Op vrijdagmorgen namen we afscheid van de leden die per auto huiswaarts gingen. Wij vertrokken naar Boedapest voor een korte sightseeing. En daarna naar huis met het vliegtuig van Whizzair. Veel dank aan István Veress die onze gids en tolk is geweest deze week.
Vierdaagse wijntrip door West-Hongarije in juli 2017
Maandag 24 juli.
Na een lekker middagmaal in het restaurant van de stoeterij in Hétkùti, bezochten wij de eerste wijnboer Kis Pincéscet in Csókakó, de woonplaats van onze Hongaarse gids Istvan Veress en gelegen in het wijngebied Mór. Wij konden hier enkele eenvoudige, maar eerlijke wijntjes proeven. Enkel een droge muscat lunel kon mijns inziens deze proeverij overleven, op voorwaarde dat de hapjes pas nadien werden verorberd.
Wij maakten hier kennis met een amateur-wijnbouwer in bijberoep, die met de hulp van zijn familie iets minder dan 1 ha wijngaard exploiteerde om zijn pensioen aan te vullen en ons zijn wijn rechtstreeks uit de cuves schonk. Toen een zevental enthousiaste wijnminnaars, misschien beleefdheidshalve, wat wilden bestellen, liep het grondig fout. Onze gastheer wilde tegen halve prijs zijn reeds erg goedkope wijn bottelen in gebruikte PET-flessen. Hij begreep blijkbaar niet dat die West-Europese wijnfanaten liever het dubbele betaalden voor een botteling in glazen driekwart literflessen. Speelde hier enig gebrek aan commercieel inzicht of had hij niet voldoende glas, kurken en sulfiet in huis door deze overrompelende belangstelling? Wijn dient bij de botteling bijkomend te worden gesulfiteerd. Uiteindelijk heeft hij drie dagen later slechts één bestelling mogen afleveren.
Lees verder: Visie op wijnreis Hongarije 2017 deel 1